Dlaczego biegam w smogu?

Kraków, bieganie i smog. Nie brzmi przyjemnie. Brzmi znajomo. Jakość powietrza w Krakowie jest fatalna. Bieganie przy takim zanieczyszczeniu nie jest zdrowe. Biegać czy nie biegać w smogu? Krakowski smog kontra biegacze.

Kraków, w okresie zimowym, ze względu na wysoki poziom smogu nie jest miastem przyjaznym biegaczowi. Jednak wiele osób decyduje się wychodzić na treningi pomimo fatalnej jakości powietrza. Bieganie to zdrowie, ale niekoniecznie w Krakowie? No, cóż. Tak. Praktycznie przez pół roku mamy biegowy alarm smogowy i wypadałoby w ogóle zamknąć się w mieszkaniach albo jeszcze lepiej wyjechać. W Bieszczady na przykład. A ja biegam w smogu.

Znajoma na instagramie pod tym zdjęciem zapytała mnie, czy nie boję się biegać przy tak tragicznym powietrzu. No cóż, nie. Nie boję się. Co nie znaczy, że nie zdaję sobie sprawy z zagrożenia, czy że mam gdzieś swoje zdrowie i to, co wdycham. Po prostu mam świadomość, że nie żyjemy w świecie idealnym. Owszem, można się przeprowadzić gdzieś indziej. Chyba, że nie można, bo tak też bywa. Mogłabym nie biegać. Mogłabym nawet z domu nie wychodzić jeszcze przez pół roku. Tylko co mi z takiego życia? 

Zdrowie jest ważne, ale po to, żeby korzystać z życia i zdrowego ciała, a nie siedzieć w zamknięciu i uważać, żeby przypadkiem sobie czymś nie zaszkodzić. Trochę teraz przejaskrawiam, ale to celowe. Trzeba wybierać, zawsze jest coś za coś i za wszystko przyjdzie człowiekowi zapłacić. Staram się zachować równowagę pomiędzy dbaniem o zdrowie, a pozostałymi aspektami. Jak to było o tym najzdrowszym truposzu na cmentarzu? Zdrowie jest potrzebne do fajnego życia. Tak jak pieniądze. Samo w sobie dla samego faktu czy satysfakcji wiele nie znaczy. 

Trenuję, bo chcę być silna i zdrowa. Chcę być w stanie przynieść sobie ze sklepu swoje zakupy (trzy kilo jabłek, płyn do prania czy sok warzywny). Chcę móc normalnie bez zadyszki wchodzić po schodach zarówno na drugie piętro do mamuni, jak i na dziewiąte do siebie. Tak, mam windę, ale wolę chodzić schodami. Trochę dlatego, że czasami ktoś tę windę myli z toaletą :/ Nic fajnego. Nie palę papierosów, bo nie widzę powodu, żeby się zatruwać. A teraz jeszcze jak wprowadzili tę obrzydliwą szatę graficzną na opakowaniach to już w ogóle. Ale biegam w smogu, bo lubię biegać. Odstresowuje mnie to, pomaga zebrać myśli, oderwać się od codziennej rutyny. 

Dlaczego akurat bieganie? W biegu czuję się silna i wolna. Poza tym ćwiczę swoje ciało, wzmacniam mięśnie i stawy. A że przy okazji funduję sobie dawkę toksycznych zanieczyszczeń to taka cena mieszkania w Krakowie. Nie jest mi z tym dobrze, ale tak już jest. Mogłabym nie biegać w ogóle, ale byłabym nieszczęśliwa i pewnie zwariowała od siedzenia w domu. Wybieram mniejsze zło. Wbrew pozorom nie biegam codziennie. Zazwyczaj raz, góra dwa razy w tygodniu. Od święta zdarzy się trzy. Inni wychodzą czasami na drinka (a alkohol to przecież trucizna!), a ja wychodzę na trening (biegać w trującym smogu). Bo coś z tego życia trzeba mieć. Tzn. nie trzeba, ale fajnie by było ;)

Trochę przypominają mi się teraz moje buty z dzieciństwa. Były piękne i drogie. Uwielbiałam na nie patrzyć, ale ich nie nosiłam. Żeby się nie zniszczyły. Później z nich wyrosłam i tyle mi z tego dbania było. Nie chcę, żeby z życiem było tak samo. Że przeminie mi na dbaniu o zdrowie. Zdrowie jest po to, żeby z niego korzystać. Oczywiście wszystko z umiarem. Czym innym jest wyjść dwa razy w tygodniu na półtorej godziny pobiegać, a czym innym biegać w smogu codziennie po 3-4 godziny. Ale oczywiście każdy sam decyduje, gdzie u niego przebiega granica. Jeżeli ktoś uważa, że przy takim zanieczyszczeniu w ogóle nie powinno się biegać, to po prostu tego nie robi. I to jest jego decyzja, jego ciało. A jeżeli ktoś uważa, że i tak smog wdycha, a trening do maratonu sam się nie zrobi, to biega nawet codziennie. I to też jest jego decyzja i jego ciało. Każdy poniesie swoje konsekwencje.

Dlaczego więc biegam w smogu? Bo lubię biegać, a mieszkam w Krakowie.

Zobacz też:

• Krakowski Bieg Antysmogowy
• Biegacze kontra słodycze
• Głupoty z miłości... do biegania